Marjolijn van Heemstra – En we noemen hem

Stel, je hebt je oma ooit beloofd dat je, als je later een keer een zoon zou krijgen, deze zou vernoemen naar de held van de familie: oom Frans. Deze Frans, in de familie liefkozend ‘bommenneef’ genoemd, blies op 5 december 1946 drie mensen op die tijdens de Tweede Wereldoorlog fout waren geweest. Jaren later is Marjolijn van Heemstra in verwachting van een zoon en gebruikt ze de tijd die haar nog rest tot de bevalling om te onderzoeken of ‘bommenneef’ wel echt een held was. In En we noemen hem verbindt Van Heemstra op fascinerende wijze dit gewroet in haar familiegeschiedenis met haar zwangerschap. Terwijl haar buik groeit begint de tijd steeds meer te dringen om een antwoord te vinden op al haar vragen. Het resultaat is een meeslepend boek waarin je meer en meer betrokken raakt in de persoonlijke zoektocht van de auteur, een gevoel dat me deed denken aan het boek HhhH van Laurent Binet. Aan het eind van En we noemen hem heeft Marjolijn van Heemstra niet alleen het leven geschonken aan een nieuwe telg in haar familie, maar tegelijkertijd ook aan een fonkelende roman die me nog lang zal bijblijven.

Das Mag, 2017
222 pagina’s